Robert

Ze blijft bij me!
Suze, mijn vrouw, heeft het al een tijdje moeilijk. De afgelopen tijd is ze afwisselend prikkelbaar en in zichzelf gekeerd. Soms is ze misselijk en ze heeft weinig eetlust. Ja, ik vind dat ze behoorlijk labiel is. Zo heb ik haar nog nooit meegemaakt in die dertien jaar dat we bij elkaar zijn.

Van de week nog mopperde ze verschrikkelijk op Jan, haar schrijfcoach. Ze ergerde zich aan de opdracht, vertelde ze. Ze vloekte zelfs, iets dat ze anders nooit doet. Ik heb haar maar een beetje geplaagd, gedaan alsof ik gek was, maar moest wel lachen toen ze me de opdracht voorlas. Jan's boodschap aan mij kon niet duidelijker zijn. Ook hij weet ervan, van haar overspel en van mijn plan een eind te maken aan dat alles. 'Schrijf een verhaal over een verdwaalde man in de nacht. En het mag niet duidelijk worden hoe hij daar terecht is gekomen.' Geweldig!

Eergisternacht moest Suze overgeven! Vreselijk, ik heb geen oog dicht gedaan, hoorde alles. God zij dank ging ze naar beneden en pas toen kon ik slapen. 's Ochtends kon zij blijven liggen maar ik moest vroeg naar mijn werk. Ze was nog erg duf toen ik wegging, volgens mij sliep ze nog maar net, was ze de hele nacht wakker geweest. Op zich wel logisch, ze voelde aan dat er iets niet klopte. Hij liet het afweten, haar minnaar en dat maakte haar bloednerveus.
Pieter heet hij en hij heeft een administratiekantoor. Vorig jaar kregen Suze en Pieter een verhouding. In die tijd droeg ik mijn boekhouding aan hem over en Suze leverde eens per week alles aan. Aanvankelijk per mail en post, maar op de Kerstborrel bij iemand thuis spraken ze iets af, zag ik. Sindsdien ging ze bij hem langs en was het raak. Al snel daarna begon ze met haar nachtelijke bezoekjes. Dan hoorde ik haar wegrijden. Tegen zessen kwam ze thuis, rozig, moe en viel dan als een blok in slaap.
Ach, eigenlijk vond ik het niet eens zo erg. Ik begon in die tijd daarvoor een beetje moeite met Suze te krijgen. Ze maakte me verwijten. Ik schoot tekort, vond ze. Ik kon geen goed meer doen: We gingen niet meer uit, niet meer naar vrienden, kregen zelf geen bezoek meer en nog veel meer van dat typische vrouwengezeur. Doodmoe werd ik ervan. 'Begrijp je dan niet dat ik in deze fase van mijn leven genoeg aan mezelf heb!' heb ik een paar keer naar haar hoofd geslingerd! 'Begrijp je dan niet dat ik doodmoe ben van alles!' Op een gegeven moment hield ik me doof voor haar kritiek. Dat werkte want na een paar maanden gaf ze het op, ze bleef thuis, zat uren achter haar PC en werkte aan haar boek.
Over kinderen had ze het sinds haar verhouding met Pieter ook niet meer en dat was eerlijk gezegd een hele opluchting voor mij. Ik hoef ze niet, want wat ik al zei: ik heb genoeg aan mezelf.
Ik begrijp haar beweegredenen om uit te wijken naar een andere vent voor de sex en okay, voor liefde misschien. Tot voor kort dacht ik dat het wel over zou waaien. Maar nu dreigt het uit de hand te lopen. Want ik denk dat Suze zwanger is, ze is dikker en steeds vaker misselijk. Van mij is het niet maar wel van hem! Vreselijk! Het zou me wel heel verdomde slecht uit komen. Ik zie het al voor me! Straks wil ze van me scheiden en dat is wel het laatste waar ik op zit te wachten. Mijn huwelijk is mijn onderpand voor mijn zaak. Dat moet ze toch begrijpen? Ze komt uit een zakenfamilie notabene, een familie van handelaars in interieurartikelen uit de tropen. Tapijten, kussens, gordijnstof, vazen..... Schatrijk zijn ze ermee geworden. Suze kent het klappen van de zweep, werkte tien jaar mee in de zaak voordat ze zich ging wijden aan het schrijven. Ze weet hoe het zit als ze bij me weggaat!

Twee jaar geleden ben ik begonnen met het inrichten van hotels en restaurants in Europa en dat legt mij, maar ook mijn schoonfamilie geen windeieren. Regelmatig spelen ze opdrachten aan me door, sturen klanten naar mij toe voor inrichtingsopdrachten. Dat gunnen ze me voornamelijk vanwege Suze. Ik krijg het er wel heel druk mee, op zich prima, maar ik werk zo'n zestig uur in de week, inmiddels. Jan, de schrijfcoach wil op korte termijn partner in mijn zaak worden. Hij is verre familie van Suze. Hij wil de PR doen en de interne zaken regelen. Dat zou mij enorm verlichten en uiteindelijk veel tijd schelen. Dan kan ik ook weer eens wat vaker op vakantie.

Laatst lag ik er wakker van, van dat gedoe tussen Pieter en Suze. Vreselijk, ik haat dat, niet kunnen slapen. Maar ik heb die nacht wel bedacht dat ik hem zou laten verdwalen. Esther, de vrouw van Pieter, bracht ik de volgende ochtend direct van mijn plan op de hoogte. Ze had me al een paar keer gebeld over de verhouding, maakte zich nogal zorgen over een eventuele scheiding. Ze hebben vier kinderen! Ze moest er niet aan denken om haar hand op te moeten houden bij hem, zei ze.
Esther vond mijn plan uitstekend en wilde me graag helpen. Gelukkig voor haar heeft Pieter zijn overlijdensverzekering goed geregeld. Ja, je bent boekhouder of je bent het niet.
Ook Jan heb ik op de hoogte gebracht en ook hij vond het een goed plan. 'Waterdicht, Robert', zei hij, 'waterdicht.' 'Misschien kun je beter zeggen: luchtdicht', zei ik nog. We hebben er een lekker biertje op gedronken.

Gistermiddag hebben we het gedaan, Esther en ik. Samen hebben we het probleem Pieter opgelost. Het was een fluitje van een cent, werkelijk waar. Hij was zo mak als een lam. Wat wil je, hij had al een paar dagen niks gegeten en gedronken. Medelijden had ik niet. Toen ik thuiskwam, trof ik Suze in bed. Ze voelde zich niet goed, zei ze. Ik liet haar lekker liggen en heb 's avonds een wedstrijd gekeken op tv, onderwijl Jan gebeld en met hem op afstand een biertje gedronken op de goede afloop.

Toen ik Suze net aantrof in de auto van Pieter, daar in het bos waar zij hem verwachtte, en ik haar vertelde dat Pieter verdwaald is, - nee, dat we hem hebben laten verdwalen - zei ze niet zo veel. Eerder keek ze schaapachtig maar verder liet ze niets merken. Ze ging braaf met me mee, zuchtte hooguit wat harder dan normaal. Vlak bij de auto gaf ze over, gelukkig niet in de auto.
Ach, Suze trekt wel weer bij, ik ken haar goed genoeg. Suze kiest eieren voor haar geld: ze blijft bij me. Mark my words! Suze blijft bij me!